غرب که سالها به پرچمداری لیبرال دموکراسی درجهان، مباهات می کرد واز آن به عنوان ابزاری برای نفی معنویت درساختار حکومت بهره می برد، اکنون با پدیده ای به نام "مردم سالاری دینی" مواجه شده است که نه می تواند آن را انکار ونه تأیید کند. اما نسبت به این پدیده بشدت احساس رقابت داردوظهور آن را که با اقبال ملتها مواجه شده است عامل افول نظام فکری خود تلقی می‌کند وبدیهی است که درصدد مخالفت با آن برآید.از آنجا که تا کنون ازمقابله سخت ومستقیم با این پدیده نوظهور،نتیجه ای جزدرخشش بیشتر آن، عاید نشده است، ناگزیر به روشهای نرم وغیر مستقیم برای استحاله ازدرون (به کمک انسانهای مغلوب هوای نفس و برخوردار ازحس همذات پنداری بانظام فکری غرب وآزادیهای لجام گسیخته لیبرالیستی واومانیستی) روی آورده است.
