تلاش برای رهایی نظام تعلیم وتربیت
آسیب شناسی وضع فعلی آموزش و پرورش و آموزش عالی کشور را نه در اشتباهات یا ناکارآمدی افراد بی سواد و نا آگاه و غافل، که در جرائم بعضی دانش آموختگان وفارغ التحصیلان از این دستگاه ها، باید جستجو کرد که با «طعمه نگری» به منصب‌ها، اشتهای تصرف پیدا می‌کنند و با بهره گیری حرفه ای از موج آفرینی حزبی و دامن زدن به رقیب هراسی و انواع شعار آزادی و خدمت، فریب می دهند و بالأخره با مصادره شعار آزادی وخدمت برای خود و خویشاوندان، با «چراغ دانش» گزیده تر کالا را می ربایند! به اعتماد مردم خیانت می کنند تا بذر یاس و نا امیدی بکارند و دشمن را نیز به طمع اندازند. و دانش آموختگانی! دیگر در بالا دست، بجای داغ خیانت، نشان خدمت به آنها تقدیم می کنند و شگفت آور این که درمناصبی دیگر ترفیعشان می بخشند!
با یک بررسی ساده می توان به آسانی دریافت که سهم دانش آموختگان در راهزنی اقتصادی و کسب مال حرام و خیانت به ملت ازقبیل کاهش ارزش پول ملی و رانت خواری از قراردادهای نفتی و طرح‌های خصوصی سازی و شرکت‌های پوششی بازرگانی و خدمت رسانی اطلاعاتی به دشمن و….صدها برابر بیشتر و کلان تر از سهم افراد بی سواد است.
امام خمینی (ره) فرمودند: صدمه هایی که وارد می شود بر مملکت غالبا ازاین متفکرین بی پرورش و آموزش های بی پرورش واقع می شود. علم را تحصیل می کنند لکن تقوی ندارند، لکن پرورش باطنی ندارند، از این جهت عمّال خارجی می شوند. از این جهت نقشه ها را برای فنای مملکت خودشان می کشند.(۱). و این دغدغه ای است که همواره متوجه نظام تعلیم وتربیت تحول نایافته کشور مابوده است.
وقتی علت زیرساختی بسیاری از مشکلات، سوء استفاده ها، فرصت سوزی‌ها و خیانت‌ها را جست‌وجو می کنیم نیز به این جمله حکیمانه حضرت امام (ره) می رسیم که فرمودند: «اگر انسان تربیت شود همه مسائل حل است».(۲)
بدون تردید یک منشاء بسیارمهم «تربیت نایافتگی» بسیاری ازدانش آموختگان در کشور ما، وزارت آموزش وپرورش است و علی‌رغم این که ۱۲ سال ازبهترین سال‌های رشد فرزندانمان را دراختیار دارد اکنون خود گرفتار بیماری‌های مزمن و صعب العلاج شده است!
– این که میانگین فرصت مدیریت اکثر وزرای آموزش و پرورش به عنوان مهمترین دستگاه
زیر ساختی کشور دردهه های گذشته بین ۵/۱ تا ۲ سال بوده است، نشانه چیست؟
– این که انتخاب مدیران ستادی نه براساس قابلیت‌های حرفه ای وصلاحیت تخصصی و اعتقادی، که توسط جریان‌های سیاسی ودر جهت سهمیه پردازی جناحی، به وزیر دیکته
می شود ، نشانه چیست؟
– این که انتخاب مدیران استانی و شهرستانی این دستگاه راهبردی ومهم، توسط نمایندگان و نوعا با انتفاع سیاسی محلی و انتخاباتی و نه کارآمدی حرفه ای، به وزیر تحمیل
می شود، نشانه چیست؟
– این که در اکثر قریب به اتفاق سال‌های بعد از انقلاب دغدغه شماره یک همه مدیران آموزش وپرورش مسئله تامین بودجه بود نه تعلیم و تربیت دانش آموزان، نشانه چیست؟
– این که با نفوذ خزنده افکار سکولار درسطوح مختلف مدیریتی این وزارت، برای سلطه فرهنگی دشمن از طریق اجرای خاموش اسناد بیگانه نگاشته ای همچون ۲۰۳۰ بستر سازی صورت می گیرد (اما سند تحول آموزش و پرورش بیش از ۷ سال است که زمین گیر شده است)، نشانه چیست؟
– این که مهمترین دستگاه زیر ساختی و مسئول تربیت نیروی انسانی، درنظر رئیس دولت، آن قدر بی منزلت است که به وزیرش اجازه ۱۰ دقیقه ملاقات هم نمی دهد، نشانه چیست؟
– این که علیه بسیاری از نیروهای مؤمن به انقلاب در سطوح مختلف وزارت تخریب صورت گرفته و به حاشیه رانده می شوند نشانه چیست؟
– این که امانت داری صندوق ذخیره فرهنگیان و معلمان کشور دراین وزارت، به بعضی از افراد ناپاک و چپاولگر سپرده می شود نشانه چیست؟
– این که سرانه یک شهروند اگر زندانی شود از سوی دولت تامین می شود اما سرانه مناسب برای تربیت صحیح دانش آموزان و پیشگیری از بزهکار شدن آنان ( که به مراتب کمتر ازسرانه یک زندانی است)، تامین نمی گردد نشانه چیست؟
– این که نمایندگان مجلس در دوره های گذشته برای تامین مصالح محلی خود با الزام به جذب همه حق التدریس‌ها،این وزارت را وادار به نادیده گرفتن ملاحظات مهم گزینش و تربیت معلم کردند! وافراد بسیاری فاقد شرایط معلمی را به مدت ۳۰ سال بر سرنوشت تعلیم و تربیت فرزندان ما مسلط ساختند، نشانه چیست؟
غیر از این است که منزلت این وزارت و جایگاه خطیر آن درمنظر «پیشنهاد دهنده وزیر» و «رای اعتماد دهندگان به آن»، فوق العاده پایین آمده و بی ارزش شده است؟!
غیر ازاین است که معیار اصلی در انتخاب و پیشنهاد وزیر ملاحظات حزبی و تسلیم محض بودن به اهداف جناحی و اولویت کارکردهای انتخاباتی است، نه تعلیم و تربیت دانش آموزان؟
غیر از این است که مداخله کنندگان حزبی و جناحی در امور این وزارت با به بند کشیدن آن (۳)، نگران هدر رفت بهترین سال‌های عمر نسل جدید نیستند و با ترجیح منافع کوته اندیشانه خود دغدغه ای برای بنای صحیح آینده کشور ندارند؟
غیر ازاین است که این وضعیت محصول مدیریت سکانداران ضعیف و ناکار آمد تحمیل شده به این وزارت خانه بسیار مهم وزیر ساختی کشور است؟.
آیا زمان آن نرسیده است که با کنار گذاشتن اهداف خود خواهانه و اهتمام به آینده نگری خیر خواهانه، وزیری درتراز انقلاب اسلامی پیشنهاد و مورد اعتماد مجلس واقع شود که نه تنها دریک دولت چند بار تعویض نگردد، که درچند دولت فرصت خدمت پایدار برای تحقق امر خطیر (۴۰ سال بر زمین مانده) تحول را پیدا نماید؟ و نظام تعلیم وتربیت کشور نیز از مداخلات حزبی وجناحی رها شود؟.
مختصات یک وزیرآموزش و پرورش و همچنین وزیر آموزش عالی در«تراز انقلاب اسلامی» را شورای عالی انقلاب فرهنگی تعریف و به دولت و مجلس شورای اسلامی اعلام نماید و رئیس دولت و نمایندگان مجلس نیز با ترجیح سرنوشت بیش از ۱۰ میلیون دانش آموز و میلیونها دانشجوی آینده ساز کشور، بر منافع جناحی و سیاسی زود گذر خود مسئله تعیین وزیر برای این دو دستگاه راهبردی کشور را ازقید و بند این قبیل منافع و سهم خواهی های حزبی ، رها سازند تا ستم به نظام تعلیم و تربیت و آینده کشور متوقف شود.
پی نوشت:
۱- صحیفه امام خمینی (ره) جلد ۲۱ صفحه ۶۵۶
۲- امام خمینی(ره) ۸/۳/۵۸
۳- مقام معظم رهبری:یک عده ای می خواهند آموزش وپرورش را به دلائل گوناگون سیاسی
بی قدر و قیمت کنند، این بی انصافی است.(۱۱/۲/۹۸)
نویسنده : سیدباقر پیشنمازی ۹۸/۵/۲۶
