مربی محورتوسعه فرهنگی تربیتی ورزش

سه شنبه 91/10/12

بحث فرهنگ در ورزش بر خلاف آن چیزی که در افکار عمومی به خاطر نحوه قلم فرسایی برخی از رسانه ها شیوع پیدا کرده است مشکل بدرفتاری بعضی از ورزشکارها نیست چرا که این قبیل بد رفتاری در بعضی از اقشار دیگر هم دیده می شود. اما در ورزش بزرگنمایی می شود که در مورد سایر اقشار البته این اتفاق نمی افتد. بحث فرهنگ در ورزش به این مساله برمی گردد که ورزش در جایگاه هدف قرار گرفت و گاهی هم ابزاری برای در آمد ، مساله فرهنگی در ورزش این است که ورزش باید در خدمت سعادت و خوشبختی و رستگاری واعتلای انسان قرار گیرد . ما وقتی امیرالمومنین (ع) را به عنوان الگو معرفی می کنیم این طور نیست که وقتی حضرت علی (ع) در جنگ خندق جلوی عمربن عبدود می آید بازوی حضرت علی (ع) هراس ایجاد بکند چون که به بازوی عمربن عبدود نمی رسد یا جسم امیرالمومنین (ع) ایجاد هراس کند چون قد و قواره عمربن عبدود که درشت تر بود و جلب توجه بیشتری می کرد ، آن چیزی که در آن صحنه با عث ابهت و عظمت امیر المومنین (ع) می شود این است که این نیرو را در خدمت فرهنگ و آرمان های خود قرار داده است . در خطبه 150 می فرمایند: راه یافتگان کسانی هستند که بصیرتشان را بر فراز شمشیرهایشان قرار داده اند. (حملوا بصائرهم علی اسیافهم ) یعنی قدرتشان تحت فرمان فرهنگ و بصیرت و منطق است این طور نیست که بی هدف استفاده شود. اینکه امام خمینی (ره) در مورد آمریکا می فرمودند که گاو شاخ دارد ولی عقل ندارد توصیفی که کردند این بود که قدرت و نیروی فاقد عقل ارزشمند نیست بلکه خطرناک هم است.

نقش تربیتی معلم

 

چهارشنبه 89/2/15

اکنون که ضرورت بهره‌گیری از همه‌ی ظرفیت‌ها و منابع آموزش و پرورش برای تعمیم فعالیت‌ها و اهداف پرورشی بیش از پیش آشکار شده است، در این یادداشت به چگونگی ایفای نقش تربیتی معلم می‌پردازیم. اگر قرار بود معلم به «کار تربیتی» بپردازد، یک امر تفکیکی تلقی می‌شد. یعنی پس از فراغت از کار آموزش، مقداری هم برای کار پرورشی وقت صرف می‌کرد. این روش از یک طرف منجر به تلقی دوگانه از تعلیم و تربیت می‌شد و از طرفی دیگر به معنی بی‌هدف و بی‌آرمان بودن فعالیت‌های آموزشی بود.
تعبیر «نقش تربیتی معلم» که در امتداد طرح تعمیم فعالیت‌های پرورشی مطرح است، مفهوم تلفیق را نیز به‌همراه دارد. یعنی معلم در همان ساعاتی که به فعالیت آموزشی اشتغال دارد، به دلیل رعایت برخی ملاحظات، نقش تربیتی نیز ایفا می‌کند. در این صورت آن علمی ‌که دانش‌آموز به کمک معلم به آن دست می‌یابد، تبدیل به حجاب نمی‌شود و غرور و جهل مرکب را دامن نمی‌زند، (رُبَّ عالِمٍ قَتَلَهُ عِلْمُهُ) بلکه تبدیل به نوری می‌شود که در قلب و مرکز وجود دانش‌آموز قرار می‌گیرد و او را از ظلمات جهل خارج می‌سازد (الْعِلْمُ نُورٌ یَقْذِفُهُ اللهُ فی قَلْبِ مَنْ یَشاءُ). این در صورتی است که علم، تبیین‌کننده‌ی اراده و فعل خدا باشد.
ایفای نقش تربیتی توسط معلم به «پیش نیاز‌هایی» احتیاج دارد که اگر مورد توجه قرار نگیرد، نقش تربیتی یاد شده مؤثر نخواهد بود.

وزارت آموزش؟!

چهارشنبه 88/7/8

رفتارهای بسیاری از انسان‌ها بازتاب اندیشه و کیفیت شناخت‌شان است و بر همین اساس، عملکرد برخی سازمان‌ها و دستگاه‌ها، نشانه‌ی نظریه‌ی حاکم بر آن سازمان و یا حداقل نحوه‌ی نگرش مدیران مؤثر آن است. یکی از دستگاه‌های مهم و فراگیر کشور پس از بارها تغییر نام‌به‌نام وزارت آموزش و پرورش آراسته گردید. در سازمان فاقد برنامه‌ی جامع، پرهزینه‌ترین روش برای ارزیابی عملکرد و میزان کارآمدی، صبر کردن و در گذر زمان دستاوردها را آزمودن است که اگر نتیجه مطلوب نبود، مجدداً روش مشابه دیگری را آزمودن و چند سال بعد داوری کردن و تکرار... و هزینه‌ی آن را که از دست رفتن فرصت‌های طلایی شکوفایی یک نسل است، متحمل شدن.

 

موضوع اصلی و محوری آموزش و پرورش "انسان" است. اگر می‌خواهیم بدانیم که برخی متولیان عالی برنامه‌ریزی و سیاست‌گزاری دهه‌های گذشته‌ی این وزارت، چه تعریفی از "انسان" و مقوله‌ی "رشد" داشته‌اند، کافی است به خروجی‌ها و دستاوردها توجه نموده و نتایج حاصله را ارزیابی کنیم. آنچه که در روش‌های گذشته‌ی آموزش و پرورش مشاهده می‌شود، حاوی این پیام است که دانش‌آموز به‌عنوان انسانِ موضوع آموزش و پرورش یعنی یک انبارِ (ذهن) خالی که خانواده به مدرسه تحویل می‌دهد و مدرسه به معلم، تا معلم در فضای بسته‌ی کلاس، از معلومات و کتاب‌های انبار ذهن خود به تدریج و کتاب به کتاب و کلام به کلام، به انبار ذهن دانش‌آموز منتقل کند! و دانش‌آموز برتر نیز دانش‌آموزی است که انبار انباشته‌تری داشته باشد و در زمان امتحان، اطلاع دقیق‌تری از موجودی انبار ذهن خود ارائه کند. هرچند پس از امتحان خود را از موجودی این انبار رها کند تا بتواند در فراغت تابستانی، به رشد سایر ظرفیت‌های وجودی خود بپردازد. همان ظرفیت‌هایی که در مدرسه و کلاس مورد غفلت واقع شدند.