ملتها استقلال ، منزلت وبالندگی خودرا نتیجه مجاهدتهای علمی و اعتمادبه‌نفس ملی واحساس مسئولیت دانشمندان خود می شناسند. خدمت یاخیانت دانشگاه ها را شاید بتوان از میزان کارآمدی فارغ التحصیلان درحفظ استقلال، پیشرفت وتعالی، یاعقب گرد کشورشان تشخیص داد. علم به‌مثابه یک سلاح است ودانشگاه نمی تواند بگوید برای من فرق نمی کند که سلاح را به دست چه کسی بسپارم وهرکه باهر هدفی مراجعه کرد هزینه رادریافت وسلاح ازهرنوع که خواست دراختیارش قرار می دهم و برای من مهم نیست درکجاوعلیه چه کسی می خواهد آن‌را به‌کار گیرد(۱)!. از همین نقطه،جای خالی فرهنگ دردانشگاه احساس می شود. و سکولاریسم نیز ازهمین جا خودرا به دانشگاه تحمیل می کند.برای دانشگاه سکولار فرقی نمی کند دانشی که تولید می کند، سرزمین سرسبزی مثل حلبچه وانسان های غیرنظامی ازنوزادان وکودکان وسالمندان و… آن را بابمباران شیمیایی نابود کند، یا کویر خشکی را سرسبز، وبه زندگی وحیات وا دارد.
